ΠΙΕΡΙΚΗ - Συνεχής ενημέρωση - Δύναμή μας οι αναγνώστες μας - ΠΙΕΡΙΚΗ - Είστε η φωνή μας - pieriki.blogspot.com - Εδώ διαβάζεις ειδήσεις

2/3/15

Ο Λιτοχωρινός Δημήτριος Τσαλόπουλος, ο πρώτος βουλευτής της Πιερίας - Έχτισε το αρχοντικό "Τσαλοπούλειο" και το 1ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης

Ο Δημήτριος Ι. Τσαλόπουλος (Λιτόχωρο, 1871- Κατερίνη, 13 Οκτωβρίου
1962) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, ο πρώτος βουλευτής Πιερίας προτού ιδρυθεί ο νομός (υπαγόταν στο νομό Θεσσαλονίκης).
Καταγόταν από φτωχή οικογένεια Λιτοχωρινών αγροτών. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Λιτόχωρο και εν συνεχεία φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο των...

Σερρών και έπειτα στο Τουρκικό Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και έκανε σπουδές στο Οθωμανικό Δίκαιο στο Τουρκικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη το 1902 και εργάστηκε ως δικηγόρος ενώπιον του τουρκικού Πρωτοδικείου (η Κατερίνη δεν είχε απελευθερωθεί ακόμα). Όταν ήταν διδάκτωρ της Νομικής ήταν μέλος της Εθνικής Επιτροπής Κατερίνης, που είχε συσταθεί για την αντιμετώπιση της ρουμανικής προπαγάνδας και της συνεργασίας των Ρουμάνων με τους Βουλγάρους και τους Τούρκους.
Ο Τσαλόπουλος παντρεύτηκε την Αναστασία Κυργιάνη, κόρη του πρώτου Έλληνα προέδρου της Κοινότητας Κατερίνης, Βασιλείου Κυργιάνη, από τον Άγιο Δημήτριο. Η οικογένεια Κυργιάνη είχε μεγάλη ακίνητη περιουσία. Ο Δημήτρης Τσαλόπουλος και η Αναστασία Κυργιάνη απέκτησαν 4 παιδιά: τη Μαρία, τη Ναυσικά, την Αμφιτρίτη και τον Ιωάννη.

Έργο
Ήταν μέλος της επιτροπής που παρέδωσε την Κατερίνη στον ελληνικό στρατό κατά την απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους, στις 16 Οκτωβρίου 1912. Μαζί με τον πεθερό του, έχτισε το 1ο Δημοτικό Σχολείο της Κατερίνης, ενώ πολύτιμη ήταν και η προσφορά του στον Μακεδονικό Αγώνα, μέσω της απόρρητης συνεργασίας που είχε με τον Πρόξενο Λάμπρο Κορομηλά και τον καπετάν Ματαπά. Επίσης, συνεργάστηκε με το Μητροπολίτη Παρθένιο Βαρδάκα.

Πολιτική σταδιοδρομία

Ο Τσαλόπουλος χρημάτισε βουλευτής (αναφέρεται ως βουλευτής Θεσσαλονίκης) για την περίοδο από τις 31 Μαΐου 1915 ως τις 29 Οκτωβρίου 1915 και από τις 12 Ιουλίου 1917 ως τις 20 Σεπτεμβρίου 1920 και ξανά (στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση) από το 1915 ως το 1917 και από το 1920 ως το 1922.
Στις εκλογές που διεξήχθησαν το Μάιο του 1915 ήταν υποψήφιος με το κόμμα των βασιλοφρόνων και συνυποψήφιός του ήταν ο Γεώργιος Αδαμαντίδης, από τον Κολινδρό. Επίσης, εξελέγη βουλευτής με τον Εθνικό Συνδυασμό των κυβερνητικών υποψηφίων του βασιλέα Κωνσταντίνου στις εκλογές που έγιναν στις 6 Δεκεμβρίου 1915. Συνυποψήφιο είχε τον Περικλή Κράλλη από την Κατερίνη. Οι εκλογές εκείνες είχαν χαρακτηριστεί από αποχή, καθώς 25.013 ήταν οι ψηφίσαντες στο νομό Θεσσαλονίκης, εκ των οποίων 1.546 ψήφισαν στην επαρχία της Κατερίνης. Ο Τσαλόπουλος αναφέρεται ως εκλεγμένος βουλευτής Θεσσαλονίκης έπειτα από εκείνες τις εκλογές.
Ο Τσαλόπουλος εξελέγη βουλευτής και στις εκλογές του 1920 με 21.129 "ναι" και 13.238 "όχι". Επίσης στην Κατερίνη εξελέγη ο Σπυρίδων Παππάς, ενώ δεν εξελέγησαν ο Δημήτριος Δίγκας (15.708 ναι, 18.659 όχι) και ο Δημήτριος Δημάδης (13.350 ναι, 17.412 όχι).
Συνολικά, υπηρέτησε ως βουλευτής σε 3 κοινοβουλευτικές περιόδους, ως το 1922. Το 1922 διορίστηκε πληρεξούσιος δικηγόρος της Κοινότητας Κατερίνης, με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, μαζί με το Γεώργιο Παράσχο.
Έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή αποσύρθηκε από τα κοινά.

Θάνατος και κηδεία

Ο Τσαλόπουλος απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών και κηδεύτηκε κατά σύμπτωση πολύ κοντά στην 50ή επέτειο από την απελευθέρωση της Κατερίνης, στις 14 Οκτωβρίου 1962, τις παραμονές του εορτασμού της επετείου από την πόλη.

Το Αρχοντικό του Τσαλόπουλου στην Κατερίνη
 Σήμερα στην Κατερίνη σώζεται το κτήριο Τσαλόπουλου, σε ένα οικόπεδο συνολικής (σημερινής) έκτασης 600 τ.μ.. Κτίστηκε το 1908 και χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως έργο τέχνης με την Υ.Α. ΓΔΠΑ/ΥΑΠΑ/ΔΙΛΑΠ/Γ/54900/2288/4-7-79 (ΦΕΚ 750/Β/6-9-79). Επίσης, με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνης (αρ.262/85) και της Νομαρχίας Πιερίας (Τ.Π. 124/30-12-85) το κτήριο αποφασίστηκε να χρησιμοποιείται ως "πολιτιστικό κέντρο" και ορίστηκε ο χώρος του διατηρητέου ως "χώρος πρασίνου. Η τελευταία κάτοικος του κτηρίου ήταν η οικονόμος, που απεβίωσε το 1980.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου